Çin restoranındaki garsonluk işini seviyordum. Zincir marketteki kasiyerlikten ya da mahalle arasındaki sahte dişçinin asistanlığından bin kat daha iyiydi. İdari müdür değişince dövmelerim yüzünden kovulduğum hastanedekipaspasçılık işinden  bahsetmiyorum bile. Restoranın eve yürüme mesafesinde olması bir yana, akşamları çalışmanın çekici bir tarafı bile vardı. Şehir ışıklanmaya başlarken gündüzün ezbere, bunaltıcı işlerinden ve aceleci, can sıkıcı insanlarından...

  Çıldırmamak için dışarı çıkmak. Evde kalmanın daha emniyetli olduğu söyleniyor. Acelesi olanları, koşup çarpışanları engellemek çok tehlikeliymiş. Onlara ısrarla istedikleri yeri vermek için ortadan kalkmak, onlar için yok olmak gerekirmiş. Hep önde gider onlar, hattâ çoktan vardılar. Her zaman böyle. Öyleyse kıpırdamak, ayakta kalmak için, tehlikeyi unutmak için birkaç adım atmak. Mekânı hiçe saymak....

Sesyona, sessiz su perisi, tırmanırken ruhuna laikliğin dedim ve sonra duymak için laikliği, laikliği ve onun elegan olmazsa olmazlarını… İşte geldik yine eve, o müthiş kargışçıl spleen’in yerine… Spleen’di, can sıkıntısı değildi, ne de Paris’te kasvet… Türkçesi yoktu bu kelimenin, kendisi de olmadığı gibi. TheraFlu Forte ya da lithuril 300 miligram lityum karbonat gibi bir...

TAMLIK HAPI ÜRETİCİSİ : Savaş tamlık hapı yüzünden çıktı diyen çok Yorumcu oldu, Yorumcu Yetiştirme Yurdu bildiri yayınladı. Eksikliği engellemiyordu hap, algılanmasını engelliyordu, eksiklik somut olarak gerçekleşiyordu, yani somut dünyada her şey nasıl oluyorsa öyle olmaya devam ediyordu ama kullanıcılar bunu algılamıyordu, görüyor ama algılamıyordu. Tek Yürek Yönetim Kurulu mutluydu. Çünkü onların düsturu Tekil Özgürlük...

“Death makes angels of us…” Jim Morrisson Kalabalık, ışıl ışıl bir AVM. Popüler bir buluşma noktası olan geniş, kemerli girişin önünde onlarca insan bekliyor. İşportacılar, mendil satıcıları ve dilenciler park yerine girmek için sıra bekleyen son model arabaların etrafında dört dönüyor. Soğuk bir kış günü. Gökte toplanan kara bulutlar bir gece önce yapılan fırtına uyarısını...

Karanlık bir odada, belki de bir mahzende uyandı Anna. Nerede olduğunu, buraya nasıl geldiğini bilmiyordu. Biz de kim olduğunu bilmiyorduk, hiçbir zaman da öğrenemedik. Mesele de bu değildi zaten. Mesele şuydu: Geldiği yere dönebilecek miydi? Sessiz ama trajik bir güzelliği olduğunu, bu karanlık yerden nihayet çıktığında fark ettik. Genç kız odadan (ya da mahzenden) çıktığında...

                                                      Kairos, 2021, s.70 x 100 cm, watercolor and ink on paper   MATEM MARŞI Çan çalmıyoruz. Çan çalmıyoruz. Yok salâ veren! Giden o biten bir şarkı değildir… O...

İskeleden çıkıp ceridesinin yazıhanesine doğru ağır ağır yürürken “Bu kadarı da hayalde ifrat olsa gerek,” dedi Ahmet Mithat Efendi. Sonra olduğu yerde durup tekrar düşündü: “Demek hayalde canlandığına göre, bir yerlerde…” Hayretindeki tezayüt öyle bir mertebeye vasıl olmuştu ki şöyle bir arkasını dönüp Boğaz’a yahut Haliç’e heybetli bir nazar atmayı dahi unutmuştu bu sabah. “Yahut...

Her sabah, daha gün ışımaya başlamadan, kalkıp ziyarete gidiyorum. Bu sabahki gibi. Kara ayakkabılar giyinerek. Bağcık mesaisinden sonra, doğrulduğum zaman. Adını bilmediğim o beyefendiyi görüyorum. Deminki gibi. Ancak bu kere durum farklı. Bu kere beyefendinin başı yok. Yine de, o adını bilmediğim, çoğun selam bile vermeyerek. Yürüme uğraşı. Ziyaretine doğru gittiğim. Neyse, bu başsız beyefendinin...

Bu tüfek var ya, babamın dedesinden yadigâr. Güzelmiş sahiden. Geyikli halının üstünde de başka duruyor. Kimden geldi? Kardeşim geçen yaz getirdiydi. Yıkılan dede evinden benim payıma düşmüş. Aldım, öptüm, oraya astım. Gıcır gıcır. Tahtası, nikeli, deri askısı. Namlusu ayrı güzel. Otur karşısına, kız gibi seyret. Öyle. Büyük dedemiz Sultan Hamit paşalarından birinin emir eriymiş. Paşayla...